به گزارش « اخبار خودرو » ، محمدعلی دیانتی‌زاده در سرمقاله امروز (پنجشنبه – 20 اردیبهشت 1397 ) روزنامه دنیای خودرو، به موضوع «  خروج آمریکا از برجام » پرداخت.

عضو شورای سردبیری روزنامه دنیای خودرو در این باره نوشت:

ساعاتی پیش از آن‏که ترامپ خروج آمریکا از برجام را اعلام کند و موگرینی از پایبندی اتحادیه اروپا به برجام بگوید، سوئدی‏ها یک قرارداد سرمایه ‏گذاری 50میلیون‌یورویی را برای داخلی‏ سازی موتور، گیربکس و شاسی خودروهای سنگین با طرف‏های ایرانی امضا کردند و سران کشورهای فرانسه، آلمان و بریتانیا از مقامات ایرانی خواستند در این خصوص خویشتن ‏داری نشان دهند.

[caption id="attachment_206488" align="aligncenter" width="700"] صنعت خودروی ایران [/caption]

بازار خودرو ایران حتی در اوج تحریم‏ها شاهد حضور انواع خودروهای خارجی بود که با خرید از دلالان در کشورهای همسایه، به ایران وارد می ‏شدند. اما پس‌از برجام، با بسیاری از خودروسازان خارجی ارتباط بی‏ واسطه برقرار شد و در برخی موارد، رایزنی‏ها منتج‌به امضای قراردادهای سرمایه ‏گذاری و تولید مشترک نیز شد.

حال آن‏چه بیش‌از هر چیز با خروج آمریکا از برجام محل سوال شده، سرنوشت این قراردادهاست. به ‏رغم تاکید اروپایی‏ها بر حفظ حضور ایران در برجام، عواملی هستند که انگیزه طرفین ایرانی و اروپایی برای پایبندی به برجام را کاهش می‏ دهند.

از یک‏سو ازسرگیری تحریم‏های نفتی آمریکا علیه ایران از 6ماه دیگر از علاقه‏ مندی ایران به ادامه برجام می‏ کاهد و ازسوی دیگر تهدید مبادلات سالانه 650میلیاردیورویی اروپا و آمریکا به‏ خاطر حفظ تجارت 15میلیاردیورویی اروپا و ایران، اروپایی‏ها را دچار تردید برای باقی‏ماندن در برجام می‏کند.

اما مشخصا در صنعت خودرو ایران، حفظ هر قرارداد خودرویی پسابرجامی به 3عامل بستگی دارد:

نخست؛ محفوظ ماندن بخش پولی قرارداد که هم به بنیه مالی طرف ایرانی آن بازمی‏گردد و هم به امکان انجام نقل و انتقالات پولی و بانکی، دوم؛ سهم خودروساز خارجی طرف قرارداد از بازار خودرو ایالات‌متحده و سوم؛ سهام‏داری و حضور آمریکایی‏ها در شرکت‏های طرف قرارداد با ایران.

بر این اساس، می‏توان حدس زد که فرانسوی‏ها و چینی‏ها کماکان حضور مقتدر خود در صنعت خودرو ایران را حفظ خواهند کرد. هرچند ممکن است ادامه تعامل یکی، دو شرکت چینی که دارای شریک یا همکار آمریکایی هستند، با موانعی روبه ‏رو شود. چنان‏که پیش‌از این نیز، عواملی همچون سه م‏خواهی خودروسازان آلمانی از بازار آمریکا و سهام‏داری آمریکایی‏ها در صنعت خودرو ایتالیا، مذاکرات خودروسازان ایرانی با برخی خودروسازان آلمانی و ایتالیایی را از رسیدن به نتیجه قطعی دور کرد.

برخی شرکت‏ها و بانک‏های آلمانی که در دوران تشدید تحریم‏های ایران توسط آمریکا به پشتوانه موقعیت ممتاز آلمان در اتحادیه اروپا، همکاری‏های تجاری خود با ایران را حفظ کرده بودند، تاوان این تمرد را با جریمه‏ای 500میلیون‌یورویی پرداختند و گرچه پس‌از برجام اولین هیات تجاری ازسوی آلمان به ایران آمد اما قول و قرار آلمانی‏ها بیش‌از تجار دیگر کشورهای اروپایی‏ها به «اما و اگر» گره خورد و حال نیز از میان سفرای آمریکا در اروپا، سفیر این کشور در آلمان خواستار خروج شرکت‏های آلمانی از ایران است.

اما همان‏گونه که در ابتدای این مطلب اشاره شد، در انداختن بحث نوسازی 210هزارخودرو سنگین توسط رئیس‏ جمهور ایران در ما‏ه‏های اخیر، خودروسازان اروپایی را متوجه بازار بزرگ خودروهای تجاری ایران کرد و شاید بیش‌از همه سوئدی‏ها را به صرافت تدوام و توسعه حضور در این بازار انداخت.

این است که اکنون خودروسازانی مانند اسکانیا و ولوو تراکس برای حضور در صنعت و بازار خودرو ایران صرف‌نظر از ملاحظات مربوط‌به برجام ‏ستیزی آمریکا، برنامه ‏ریزی می‏کنند.